|
Są takie bezcielesne rzeczy, są zjawiska.
Co mają byt podwójny jak bliźnięca owa
Moc, co razem z materii i ze świata tryska –
I razem tworzy bryłę, i cień w sobie chowa.
Tak dwuleci Milczenie: razem brzeg i morze,
Ciało i duch. Pustynne kocha rumowiska,
Świeżą porosłe trawą. Są w nich jakieś zorze,
Jakieś ludzkie pamiątki, więc się go nie trwożę,
Choć łzy mi płyną. N i g d y - dźwięk jego nazwiska.
To milczenie cielesne: żadna zła potęga
Nie tkwi w nim, więc spokojny bądź u jego progu,
Lecz jeśli kiedy z losów woli nieodmiennej
Stanie przed tobą jego cień – elf bezimienny,
Co nawiedza samotne miejsca, gdzie nie sięga
Ludzka stopa – natenczas dusze poleć Bogu! |
|
